این معترضین صبح روز یکشنبه، نهم عقرب با گردآمدن در سه راهی موسوم به «چوک نظامی» از جامعه جهانی خواستند که در مورد وضعیت افغانستان خاموشی اختیار نکنند. 

ملکه امینی، از این فعالین مدنی گفت که حق تحصیل و تعلیم از آنها گرفته شده و از جامعه بین‌الملل می‌خواهد که خاموش نماند و زنان را حمایت کنند. 

بانو امینی خطاب به جامعه جهانی افزود:« از جامعه بین الملل می خواهیم که ساکت نباشند. تا چه وقت خاموش می مانید. تا وقتی که تمام مردم کشته شد و وقتی که تمام زنان بی‌سواد ماندند؟»

شهربانو حسینی، یک فعال مدنی دیگر نیز می‌گوید که زنان بعد از تسلط طالبان از حقوق شان محروم شده‌اند. بانو حسینی افزود که اگر به خواسته های آنان مبنی بر تامین حقوق زنان، بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها بر روی زنان و مشارکت سیاسی آنان رسیدگی نشود به دادخواهی خود در سطح کلان‌تر ادامه می‌دهند.

در قطع‌نامه سه ماده‎‌ای که این زنان و فعالین مدنی در پایان گردهمایی به خوانش گرفتند می‌خواهند، هرچه زودتر در مکاتب و دانشگاه‌ها  به روی دختران باز شود و از حقوق زنان برای کار و مشارکت سیاسی حمایت صورت بگیرد. 

در ماده دیگر این قطع‌نامه نیز آمده است که مردم مناطق مرکزی نیاز جدی به کمک غذایی، صحی و سوختی دارد و نهادهای بین المللی باید در زمستان پیش‌رو از وقوع فاجعه انسانی در این ساحات جلوگیری کند. 

فاطمه رضایی، یک فعال مدنی با خوانش این قطع‌نامه افزود که اعضای جامعه مدنی، خبرنگاران و زنان در مناطق مرکزی به گونه‌های مختلف مورد تهدید قرار می‌گیرند. صدای آنان خفه شده و مجبور به خود سانسوری می‌شوند. بانو رضایی گفت که از نهادهای حقوق بشری می‌خواهند که به وضعیت فعالین مدنی، خبرنگاران محلی و زنان در زون مناطق مرکزی توجه جدی ولازم کنند.

در بیست سال گذشته، زنان بامیانی در فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ورزشی نقش بارز داشتند. اکنون اکثریت این زنان از کار بی‌کار شده‌اند. طالبان اما می‌گویند که تلاش دارند زمینه حضور زنان را در چوکات شریعت اسلامی مهیا کنند. 

Twitter