این فعالان مدنی که در نشست خبری بعداز ظهر روز یکشنبه، 25ام میزان با خبرنگاران صحبت کردند گفتند که خشک‌سالی‌، عدم حمایت حکومت‌ها از مردم و کشتارهای اخیر دست به دست هم داده و زندگی را بر مردم مناطق مرکزی دشوار و حتی ناممکن ساخته است. 

آنان از نهادهای بین‌المللی حقوق بشری و کمک کننده خواستند که مناطق مرکزی را در محراق توجه شان قرار دهند. 

عبدل دانشیار، فعال مدنی در این نشست گفت که فرارسیدن زمستان به چالش‌ها می‌افزاید، اگر نهادهای بین‌المللی به مناطق مرکزی توجه نکند، فاجعه انسانی اتفاق می‌افتد. 

آقای دانشیار گفت: « مناطق مرکزی با سایر مناطق کشور متفاوت است. این کنفرانس را به این دلیل برگزار کردیم که تا روزهای آینده که برف و باران ببارد، مسیرها به مناطق دوردست مسدود خواهد شد. آن وقت اگر قصد حمایت هم باشد، ناممکن است.»

از سوی دیگر منصوره واثق، فعال حقوق زنان در بامیان نیز گفت که نهادهای بین‌المللی حمایت خود از حکومت طالبان را پیش شرط برای عملی‌کردن وعده‌های آنها قرار دهد. 

خانم واثق گفت: « نهادهای بین المللی کمک‌های خود را مشروط به عملی کردن وعده‌های طالبان قرار دهد. این وعده‌ها نباید تنها روی کاغذ بماند.»

اشاره او به تامین حقوق اقلیت‌های قومی-مذهبی، احترام به آزادی بیان و حق کار، تعلیم و تحصیل زنان و دختران در کشور است که قبل از این از سوی رهبری طالبان وعده داده شده بود که به عملی می‌شود. 

در قطع‌نامه سه ماده‌ای که در پایان نشست از سوی فعالان مدنی در بامیان به خوانش گرفته شد آنان ضمن محکوم کردن کشتارهای هدفمند در قندهار و قندوز از نهادهای بین‌المللی، حقوق بشری و جامعه جهانی خواستند که نسل‌کشی هزاره‌ها به رسمیت شناخته شده و مورد بررسی جدی قرار گیرد. 

در بخش دیگر، این فعالان مدنی از عدم مصوونیت اعضای جامعه مدنی، زنان و خبرنگاران که در مناطق مرکزی فعالیت دارند، نیز ابراز نگرانی کردند. در ماده سوم قطع‌نامه آورده شده بود که فعالان مدنی، خبرنگاران و زنان در مناطق مرکزی به گونه‌های مختلف مورد تهدید قرار می‌گیرند، صدای شان خفه می‌شود و مجبور به خود سانسوری هستند.» به این دلایل آنان از تمامی نهادهای حقوق بشری و جهانی خواستند که به وضعیت این گروه‌ها توجه جدی و لازم داشته باشند.

Twitter